بررسی دیدگاه دانشجویان دربارة شیوة آموزش دروس معارف اسلامی با تأکید بر خصایص جمعیت‌شناختی آنان (نمونة موردی: دانشجویان دانشگاه مازندران)

ارزیابی شیوۀ آموزش به منظور ادراک میزان انتقال و تأثیرگذاری مفاهیم آموزشی به فراگیران اهمیت زیادی دارد؛ به ویژه اینکه آموزش معارف اسلامی به دانشجویان و رسوخ به نظام اعتقادات و پدیداری در رفتار آنان، به عنوان اهداف تربیتی مورد نظر نظام آموزش عالی به موازات فراگیری رشته‌های تخصصی (غیر علوم انسانی) در فضای دانشگاه اهمیت توجه بر شیوه‌های آموزش را دوچندان می‌کند. هدف این مقاله بررسی دیدگاه دانشجویان دربارة شیوۀ آموزش کنونی معارف اسلامی و ارزیابی نیازشان در مقایسه با به‌کارگیری سایر شیوه‌های آموزشی با تأکید بر خصایص جمعیت‌شناختی دانشجویان است. روشاین پژوهش با روش‏ کمّی و به صورت پیمایشی با استفاده از شیوة پرسش‌نامه در میان 447 نفر از دانشجویان دانشگاه مازندران با روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی‌شدة چندمرحله‌ای انجام شده است. طبق یافته‌ها، بیش از دوسوم از دانشجویان (77%) بر ضرورت استفاده از شیوه‌های جدید آموزش معارف اسلامی تأکید نموده‌اند. دانشجویان به تنظیم دروس معارف اسلامی با رشته‌های تخصصی و از میان روش‌های گوناگون به ارائۀ طرح‌های پژوهشی بیشتر گرایش داشته‌اند. 4/40 درصد از دانشجویان، استادان را در سطح قوی و 3/48 درصد از آنان کیفیت متون آموزشی معارف اسلامی را در سطح متوسط ارزیابی کرده‌اند. لذا توجه به ضرورت تفکر، خلاقیت، تجزیه و تحلیل، زیبایی‌شناسی و نقد مباحث مطرح، از اصولی‌اند که جذابیت محتوایی را تقویت و زمینه‌های رشد و تعالی دانشجویان را در برابر چالش‌ها و تهدیدهای پیش‌روی زندگی فراهم می‌کنند. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که دانشجویان به یادگیری عمیق و آموزش کاربردی معارف اسلامی تمایل دارند که با افزایش سطح تحصیلات بیشتر احساس می‌شود.